Seyst.Nu maakt zich zorgen om onze ouderen. Met name de alleenstaande ouderen.
Sinds begin dit jaar is er een boel veranderd in de zorg. De regering in Den Haag verwacht van de mensen dat zij langer zelfredzaam zijn in de thuisomgeving en o.a. zelf meer verantwoordelijkheid nemen.
Op zich logisch met de toenemende levensverwachting. Maar dat levert natuurlijk ook gevaren op, want achter de voordeur kan zo veel mis gaan.
Zo zijn er jaarlijks meer dan 1 miljoen ongelukken binnenshuis, waarvoor medische hulp nodig is. Veel ouderen, die gevallen zijn en niet meer kunnen opstaan. Jaarlijks zijn er zo’n 3000 doden door ongelukken in huis.
Per jaar zo’n 45000 beroertes, waarvan een flink deel dat helaas niet overleeft. Dat zijn verontrustende cijfers. En zo is er nog veel meer.
Van zeer dichtbij heb ik vervelende en heftige voorbeelden gezien in het Revalidatiecentrum De Hoogstraat in Utrecht, waar ik zelf bijna 4 maanden heb gerevalideerd. Ik zou daar van meerdere gevallen kunnen getuigen.
Men kan mij dus een ervaringsdeskundige noemen.

Dit soort dingen is natuurlijk niet te voorkomen. Maar het zou mooi zijn om mensen op te roepen en te helpen wat alerter te zijn naar de mensen in de nabije omgeving.
Als je nu bijvoorbeeld merkt, dat de auto van de buurman al meerdere dagen voor de deur staat en bij hem het licht in huis dag en nacht brandt, zou er reden kunnen zijn voor enige bezorgdheid. Het zou dan ook mooi zijn als er dan bijvoorbeeld een meldpunt is waartoe men zich dan zou kunnen wenden. In deze gedachte gaat het uiteraard niet eens alleen maar om (alleenstaande) ouderen. Er zijn ook veel (kwetsbare) alleenstaanden van veel jongere leeftijd.

Hoe bereik je nou iedereen die (acute) zorg nodig heeft? Ook die mensen die moeite hebben om de deur uit te komen. Het afgelopen jaar is van verschillende kanten in de commissie samenleving die zorg geuit. Dat probleem wordt de komende jaren natuurlijk zeker niet kleiner. Ook in veel andere gemeenten worstelt men hiermee. Wageningen is een mooi voorbeeld. Daar worden kwetsbare mensen zo veel mogelijk opgezocht en bezocht.
Hoe doe je dat nou? Hoe kom je, indien nodig, bij mensen achter de voordeur?
Hebben we wel voldoende in de gaten als er echt wat aan de hand is?
We hebben er geregeld over van gedachten gewisseld in de Gemeenteraad van Zeist.
Echte antwoorden zijn er niet en die zijn ook erg moeilijk te geven.

Vandaar dat Seyst.Nu tijdens de Raadsvergadering op 10 november 2015 een motie heeft ingediend, die daar over gaat. Om over dit probleem meer te gaan nadenken. Men doet al zijn best, maar op dit moment heerst nog te veel de ‘loketgedachte’: “We hebben toch al zo veel informatie beschikbaar?”. De wethouder vertelde dat hij met dit probleem bezig is en in januari met zijn ideeën naar de Raad komt.
De motie heeft het helaas niet gehaald. We kwamen zegge en schrijve 1 stem te kort. Maar het is nogal wat als je “nee” zegt tegen deze motie, zoals een aantal fracties heeft gedaan. Deze fracties delen onze zorgen kennelijk niet en vinden het kennelijk ook niet belangrijk als er mensen door wat voor ongeval dan ook achter de voordeur terecht komen en niet bij de acute hulp kunnen komen.

In januari komt de wethouder dus met zijn ideeën. Seyst.Nu zal de ontwikkelingen kritisch blijven volgen.

Peter Timofeeff